De Vrolijke Roze Vlinder

In december 2009 (oei... bijna 16 jaar geleden alweer...) schreef ik een blog over onderrokken. Deze: Lang Leve De Zeeman De nieuwe jurk schijnt verbijsterend door. Onverantwoord verbijsterend, bleek onlangs. Het zou absurd zijn om nóg een hele avond krampachtig aan een restauranttafeltje te blijven zitten omdat ik niet langs de overige gasten durf. En m'n looproute zo moeten plannen dat er vooral geen licht áchter me valt is ook niet handig.  Er valt dus niet aan te ontkomen: als ik dit kledingstuk nog eens wil dragen, is een onderrok essentieel. Maar tijdens de laatste zeer noodzakelijke kastopruiming zijn de onderrokjes geslachtofferd, zijnde overbodig bij mijn garderobe zoals die er toen uit zag.  Een paar nieuwe kopen blijkt minder simpel dan ik dacht; de Bijenkorf, V&D, de Hema... vergeet 't maar. Die dingen zijn niet meer van deze tijd of zo. Livera, Hünkemöller, Pour Toi... nee, nee, nee. Ze hebben uitgebreide collecties met de prachtigste sexy onderjurken - slipd...

het uilentasje dat ik haakte voor kleinkindje S. Fascinerende uilen Uilen vind ik schitterende vogels en ik had dan ook al eens een uilentasje en een uilenversiering voor in de kerstboom gehaakt.  squishmallow uiltje; haakpatroon: zie mijn Etsy-shop Maar nu was er behoefte aan een wandversiering op onze nieuw gedecoreerde slaapkamer en waarom zou ik iets kant-en-klaars gaan kopen, als ik ook zélf iets kon maken?! In eerste instantie dacht ik aan macramé, de onlangs na tientallen jaren weer opgepikte knoopkunst. Alleen... ik ben daarin nog niet zo bedreven en haken voelt veel vertrouwder.  Proeven van mijn kunnen: onlangs gemaakte simpele macraméprojectjes Haken dus Een UIL!  Een GROTE UIL!  Met een ring van 40 cm doorsnee in gedachtenm, begon ik met het lijf. Het reliefpatroon van hoge stokjes in combinatie met vasten was niet nadrukkelijk genoeg en ik haalde alles uit en begon opnieuw met de krokodillensteek. Dat vergde de nodige aanpassingen in stekenaantallen om u...

Toen kleinkindje L een foto stuurde van twee smurfjes die ze vanhaar mama had gekregen in de Kringloop, dacht ik dat een gehaakte Smurfin een leuke aanvulling zou kunnen zijn. Ik had nog blauw garen… en wit… en geel… dus ik kon direct aan de slag. Twee dagen verder: Het blauw leek meer dan genoeg, maar bleek te weinig te zijn. Smurfin werd dan ook veel groter dan ik gedacht had ;-) Gelukkig had ik nog wat blauw garen over van het Freddie-project  en die kleur week niet al te veel af. Bovendien gaat de buik (waar ik de garenwissel toepaste) bedekt worden door de jurk. Geen probleem dus. We haken vrolijk verder ;-) Na de vakantie in Meersburg pakte ik het project weer op, ondanks de 38 graden (buiten; binnen gelukkig “slechts” 25)". Eind juni 2025: de haren bevallen me niet en ik haal alle franjes (honderden!) van het hoofd af… Nieuw idee: haren zoals zorgenvriendinnetje . Niet genoeg geel garen meer, dus eerst naar de Zeeman en toen weer verder. Veel werk, maar mooier effect! 5 jul...