De Vrolijke Roze Vlinder

In december 2009 (oei... bijna 16 jaar geleden alweer...) schreef ik een blog over onderrokken. Deze: Lang Leve De Zeeman De nieuwe jurk schijnt verbijsterend door. Onverantwoord verbijsterend, bleek onlangs. Het zou absurd zijn om nóg een hele avond krampachtig aan een restauranttafeltje te blijven zitten omdat ik niet langs de overige gasten durf. En m'n looproute zo moeten plannen dat er vooral geen licht áchter me valt is ook niet handig.  Er valt dus niet aan te ontkomen: als ik dit kledingstuk nog eens wil dragen, is een onderrok essentieel. Maar tijdens de laatste zeer noodzakelijke kastopruiming zijn de onderrokjes geslachtofferd, zijnde overbodig bij mijn garderobe zoals die er toen uit zag.  Een paar nieuwe kopen blijkt minder simpel dan ik dacht; de Bijenkorf, V&D, de Hema... vergeet 't maar. Die dingen zijn niet meer van deze tijd of zo. Livera, Hünkemöller, Pour Toi... nee, nee, nee. Ze hebben uitgebreide collecties met de prachtigste sexy onderjurken - slipd...

het uilentasje dat ik haakte voor kleinkindje S. Fascinerende uilen Uilen vind ik schitterende vogels en ik had dan ook al eens een uilentasje en een uilenversiering voor in de kerstboom gehaakt.  squishmallow uiltje; haakpatroon: zie mijn Etsy-shop Maar nu was er behoefte aan een wandversiering op onze nieuw gedecoreerde slaapkamer en waarom zou ik iets kant-en-klaars gaan kopen, als ik ook zélf iets kon maken?! In eerste instantie dacht ik aan macramé, de onlangs na tientallen jaren weer opgepikte knoopkunst. Alleen... ik ben daarin nog niet zo bedreven en haken voelt veel vertrouwder.  Proeven van mijn kunnen: onlangs gemaakte simpele macraméprojectjes Haken dus Een UIL!  Een GROTE UIL!  Met een ring van 40 cm doorsnee in gedachtenm, begon ik met het lijf. Het reliefpatroon van hoge stokjes in combinatie met vasten was niet nadrukkelijk genoeg en ik haalde alles uit en begon opnieuw met de krokodillensteek. Dat vergde de nodige aanpassingen in stekenaantallen om u...

Toen kleinkindje L een foto stuurde van twee smurfjes die ze vanhaar mama had gekregen in de Kringloop, dacht ik dat een gehaakte Smurfin een leuke aanvulling zou kunnen zijn. Ik had nog blauw garen… en wit… en geel… dus ik kon direct aan de slag. Twee dagen verder: Het blauw leek meer dan genoeg, maar bleek te weinig te zijn. Smurfin werd dan ook veel groter dan ik gedacht had ;-) Gelukkig had ik nog wat blauw garen over van het Freddie-project  en die kleur week niet al te veel af. Bovendien gaat de buik (waar ik de garenwissel toepaste) bedekt worden door de jurk. Geen probleem dus. We haken vrolijk verder ;-) Na de vakantie in Meersburg pakte ik het project weer op, ondanks de 38 graden (buiten; binnen gelukkig “slechts” 25)". Eind juni 2025: de haren bevallen me niet en ik haal alle franjes (honderden!) van het hoofd af… Nieuw idee: haren zoals zorgenvriendinnetje . Niet genoeg geel garen meer, dus eerst naar de Zeeman en toen weer verder. Veel werk, maar mooier effect! 5 jul...

Roze, roze, roze Toen het oudste kleinkindje een jaar of drie was, was roze haar lievelingskleur. Dus kreeg ze roze badwater met roze badzout, waste ze zich met roze badgel en met een roze zeepje, had ze een roze bekertje, droogde ze zich af met een roze handdoek, deed ze een roze badjasje aan, vingerhaakte ze met roze garen, dekte ze de tafel in roze en aten we gesmolten kaas met “roze worst” (ham). Uit díe tijd stamt het roze mandje. Het doet – 11 jaar later – nog steeds dienst tijdens logeerpartijen; dan doe ik de tandenpoetsspulletjes, shampoo en douchegel van het jongste kleinkindje er in. Maar zij is nu al acht jaar en haar roze-periode ligt al lang achter haar. Daarom besloot ik dat het mandje maar eens plaats moet maken voor iets wat meer in haar smaak valt. Binnenkort begin ik aan een exemplaar in een neutralere kleur. Omdat het toch wel jammer zou zijn als het ding zonder meer in de vuilnisbak belandt, werkte ik het haakpatroon uit en als je wilt, kan je dat gratis downloaden...

  Een “oud” patroon in een nieuw (j)(t)asje Ergens in 2020 publiceerde ik een haakpatroon voor een “chic schoudertasje” .  De chique uitstraling ontleent dat tasje aan het gebruik van glanzend, zwart, macramékoord.  Het is een van mijn meest favoriete tasjes en ik draag het ook gerust bij niet zo chique gelegenheden. Het contrast met b.v. een spijkerbroek is juist heel leuk. Maar kort geleden bedacht ik dat ik datzelfde tasje ook wel eens met een heel ander materiaal zou kunnen haken. Ik had nog lichtblauw garen liggen en ging direct aan de slag.  Het nieuwe tasje kreeg een wat ander formaat en door gebruik van katoen werd het echt een heel ander schoudertasje.   Dit keer naaide ik ook een verstevigde voering, wat ook wel nodig was, want het katoen was een stuk slapper dan het macramékoord. Ik paste het haakpatroon nog wat aan met nieuwe stap-voor-stap-foto’s en ik beschreef de variaties in formaat. Het werden maar liefst 21 pagina’s!   Material...

We waren in het oorlogsmuseum… …en daar zag zij – in een etalage waar ik totaal overheen gekeken had – een tasje hangen.. Dít tasje: In WO2 had iemand het – bij gebrek aan materialen – uit touw gefabriceerd. De techniek kon ik niet thuisbrengen. Gevlochten? Kleinkindje L. wilde ook zo’n tasje… …en of ik dat kon maken? Tuurlijk!Ik schafte dun macramékoord aan en ging aan de slag.  De basis was simpel: een magische cirkel met 6 vasten en in de 14 volgende toeren telkens 6 steken meerderen en daarna 3 (2) toeren met bovenin een hengsel. Voor de zijkanten haakte ik een langgerekte ovaal, die qua aantal steken exact paste op de cirkels en toen was het nog een kwestie van in elkaar zetten. Dat deed ik het halve vasten en het effect was naar m’n zin. In de tussentijd waren wel m’n handen al een beetje stuk door het stugge koord, maar gelukkig kon ik voor bloemetjes en blaadjes gewone zachte katoen gebruiken. Foto's: klik voor groter Ik ben niet zo goed in borduren (...